Manometria Przełyku

Manometria przełyku wysokiej rozdzielczości

Manometria przełyku wysokiej rozdzielczości jest to wysokospecjalistyczne badanie diagnostyczne stosowane w gastroenterologii, polegająca na wprowadzeniu przez nos do żołądka wielokanałowego cewnika, który umożliwia pomiar ciśnienia (napięcia) na wysokości górnego i dolnego zwieracza przełyku oraz w obrębie mięśniówki przełyku. Dzięki badaniu manometrii przełyku możliwa jest ocena wielu parametrów decydujących o jego czynności i tym samym mogących wpływać na występowanie opisywanych przez chorego dolegliwości, i są to: podstawowe ciśnienie spoczynkowe dolnego zwieracza przełyku, relaksacja po akcie połykania, jego długość całkowita i długość odcinka brzusznego, a także czynność trzonu przełyku oraz parametry górnego zwieracza przełyku mogące mieć wpływ na powstawanie zaburzeń połykania.

Manometria ocenia także czynność trzonu przełyku. Badanie jest wykorzystywane w rozpoznawaniu zaburzeń połykania i zaburzeń motoryki. Po wykluczeniu przyczyn anatomicznych, za dysfagię mogą być odpowiedzialne zaburzenia perystaltyki przełyku, co można stwierdzić dopiero na podstawie badań manometrycznych. Duży problem diagnostyczny stanowią bóle w klatce piersiowej, które występują w refluksie żołądkowo-przełykowym, zaburzeniach motoryki przełyku, przepuklinie roztworu przełykowego przepony, bóle niekardiologicznego pochodzenia, a odpowiedzialny jest za nie najczęściej skurcz przełyku.

Manometrię powinno się wykonywać u pacjentów z utrzymującymi się dolegliwościami o podłożu przełykowym, u których endoskopia lub badanie radiologiczne przełyku nie pozwoliły postawić jednoznacznego rozpoznania. Badanie wykonuje się wprowadzając cewnik przez nos do przełyku, a następnie dokonuje się prób czynnościowych i pomiaru ciśnień w zakresie zwieraczy i trzonu przełyku. Badanie jest bezbolesne, dyskomfort może sprawiać założenie cewnika do przełyku, ponieważ niektórych osób dochodzi do pobudzenia odruchu wymiotnego, kaszlu i łzawienia.